ပထမဆံုးေျခလွမ္း

ကၽြန္မက အစိမ္းေရာင္ကို မႀကိဳက္ေပမယ္႔ ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ အစိမ္းေရာင္ဆိုတာ စိမ္းလန္းစုိျပည္ျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ယူဆလို႔ပါ။ မိုးရာသီမွာဆိုရင္ သစ္ပင္ေလးေတြ မိုးေရနဲ႔ စိမ္းစိုေနတာကို ျမင္ရရင္ အရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ဒီလို စိတ္ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကို လူသားတုိင္း ခံစားခြင္႔ ရႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုး စိမ္းလန္းစိုျပည္ေနမွ ျဖစ္မွာပါ။ ကမၻာႀကီး စိမ္းလန္းဖို႔က ရာသီဥတု မွ်တေကာင္းမြန္ဖို႔ လိုတယ္မဟုတ္လား။

အခုလတ္တေလာ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္တဲ႔သတင္းေတြကို ႏုိင္ငံတကာမွာ ၾကားေနရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလဲ အခုဆို ေႏြရာသီ မေရာက္ေသးတာေတာင္ ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆို အပူဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ ခံေနရပါၿပီ။ `ဥတုရာသီ ေတာကိုမွီ၏´ ဆိုသလို သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးလာေတာ႔ ရာသီဥတုလဲ ေဖာက္ျပန္လာတာ မဆန္းပါဘူး။ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြ စိမ္းလန္းေနဖို႔ဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းေပးၾကမွ ျဖစ္မွာပါ။ ညစ္ညမ္းေနတဲ႔ ေရေျမအေနအထားတစ္ခုမွာ အပင္တစ္ပင္ ရွင္သန္ႀကီးထြားဖုိ႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ အစိမ္းေရာင္ေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ႔၊ ရာသီဥတု မွ်တေကာင္းမြန္တဲ႔ ကမၻာေျမႀကီးကို ဖန္တီးဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ရမွာက ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးပါပဲ။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီက ကိုယ္ေနထိုင္ရာ ေနရာေဒသတစ္ခုရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔အားလံုး ကမၻာႀကီး စိမ္းလန္းစုိုျပည္ေရးအတြက္ ပထမဆံုးေျခတစ္လွမ္းကို ေအာင္ျမင္စြာ လွမ္းႏိုင္ၿပီလို႔ ဆုိရေတာ႔မွာေပါ႔ … ။