သဘာ၀သယံဇာတဆုိသည္မွာ

သဘာ၀သယံဇာတ (Natural Resources) ဆုိတာ လူေတြက မကုန္ခန္းႏိုင္တဲ့ ၀တၳဳပစၥည္ေတြ၊ သံုးမကုန္တဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ပေဒသာပင္က ဆြတ္ခူးလုိ႔ရသလုိ သံုးမကုန္တဲ့ ပစၥည္းေတြလုိ႔ လြဲမွားစြာ နားလည္ေနၾကပါတယ္။ ဒီသဘာ၀သယံဇာတဆိုတာ (၃) မ်ိဳးရွိပါတယ္။ အဲဒီ (၃) မ်ိဳးမွာ သံုးလုိ႔မကုန္ႏိုင္တဲ့ သယံဇာတ၊ သံုးလုိ႔ကုန္သြားႏိုင္တဲ့ သယံဇာတ၊ အစားထိုးလုိ႔ရတဲ့ သယံဇာတဆုိၿပီး (၃) မ်ိဳး (၃) စား ရွိပါတယ္။

ပထမအမ်ိဳးအစားျဖစ္တဲ့ သံုးလုိ႔ မကုန္ခန္းႏိုင္တဲံ သဘာ၀သယံဇာတကေတာ့ ေနေရာက္ျခည္စြမ္းအင္ (Solar Energy) ၊ ေလစြမ္းအင္ (Wind Energy) ၊ ေရစြမ္းအင္ (Hydro Power)၊ ဒီေရစြမ္းအင္ (Tidal Power) နဲ႔ ေျမၾကီးထဲကထြက္ရွိလာတဲံ ေရေႏြးေငြ႔၊ ေရပူစမ္းအစရွိတဲ့ စြမ္းအင္ (Geothermal Energy) တုိ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီစြမ္းအင္ကေတာ့ နည္းပညာနားလည္ၿပီး စနစ္တက်သံုးတတ္ရင္ သံုးမကုန္တဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။


ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္ကုိ Photovoltaic cells ေတြမွာ store လုပ္ထားၿပီး လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္သံုးစဲြႏိုင္ပါတယ္။ ကမၻာတည္သေရြ႕ သံုးမကုန္တဲ့ ေနရာင္ျခည္စြမ္းအင္ပါပဲ။

ေလစြမ္းအင္ကုိေတာ့ ေလရဟတ္ေတြ၊ ဒလက္ေတြသံုးၿပီး လွ်ပ္စစ္ထုတ္ႏိုင္တဲ့ တာဘုိင္ (wind turbine or generator) ကေန လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ေလွေတြရြက္တုိက္ေမာင္းတာလဲ ေလစြမ္းအင္ကုိ အသံုးျပဳတာပါပဲ။

ေရအားလွ်ပ္စစ္ဆုိတာလည္း ေလာပီတတုိ႔၊ ကင္းတာဆည္တုိ႔ကေန ေရအားနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ တာဘိုင္ (turbine) ေတြကုိ လည္ေစၿပိး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္ေပးေနတာကုိ ျမန္မာတုိင္းသိေနၾကမွာပါ။

ဒီေရစြမ္းအင္ဆုိတာလည္း ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္းေဒသေတြမွာ ဒီေရအတက္အက်ရိွလုိ႔ ဒီေရတက္တဲ့အခါ ေရေလွာင္ၿပီး လွ်ပ္စစ္တာဘိုင္ကုိ ေရအားနဲ႔လည္ေစၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္သံုးတာပါပဲ။

ေျမၾကီးထဲကထြက္လာတဲ့ ေရေႏြးေငြ႔၊ ေရပူစမ္းေတြ (Geothermal Energy in the form of steam) ဟာလဲ မကုန္ခန္းႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ မီးေတာင္ေတြနဲ႔ နီးတဲ့ေဒသေတြမွာ ေျမၾကီးထဲကေန ေရေႏြးေငြ႔ (steam) ဆုိတာထြက္ေနလုိ႔ လွ်ပ္စစ္တာဘုိင္ေတြကုိလည္ပတ္ေစၿပီး၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ထုတ္လုိ႔ရပါတယ္။ ေရပူစမ္းဆုိတာ ျမန္မာႏိုင္ငံေဒသေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ရွိပါတယ္။ အဲဒီေရပူစမ္းကေန ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္တယ္လုိ႔ မၾကားရေသးေပမယ့္ ၄င္းေရပူစမ္းထဲမွာ အနာေရာဂါေပ်ာက္ေစတဲ့ ေဆးဖက္၀င္ ဓာတ္သတၳဳေတြပါလုိ႔ ေရပူစမ္းမွာ ေရခ်ိဳးရင္ ေရာဂါေပ်ာက္တယ္၊ အေညာင္းအညာေျပတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာဆုိ ေရပူစမ္းရွိတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ေရခ်ိဳးျခင္း၊ ေရစမ္းျခင္းျဖင့္ တစ္ေန႔လံုးပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတာကုိ ကုစားႏိုင္တဲ့၊ အေညာင္းအညာေျပတဲ့လုပ္ရပ္ဆုိၿပီး ကေလး၊ လူၾကီး အပန္းေျဖ အနားယူတတ္ၾကပါတယ္။

ဒုတိယအမ်ိဳးအစားျဖစ္တဲ့ သံုးလုိ႔ကုန္သြားႏိုင္တဲ့၊ ကုန္ခန္းသြားႏိုင္တဲ့ (Non Renewable Resource) သယံဇာတဆုိတာကေတာ့ ေက်ာက္မီးေသြး၊ ေရနံ၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕၊ ေရႊ၊ စိန္၊ ေက်ာက္စတဲ့ တြင္းထြက္ပစၥည္းေတြပါပဲ။ အဲဒီလုိကုန္ခန္းႏိုင္တဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြကုိ အထူးသတိျပဳၿပီး စနစ္တက်သံုးစြဲတတ္ပါမွ ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူလူထုအတြက္ တာရွည္အက်ိဳးခံစားရပါမယ္။ တစ္ခ်ိန္က အာရွတုိက္ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသ (Middle East) ႏိုင္ငံေတြဟာ သံကႏၱာရေတြထဲမွာ သိုး၊ ဆိတ္၊ ကုလားအုတ္ေတြေမြး စားက်က္အလုိက္ ေရြ႔ေျပာင္းေနထိုင္ၾကရၿပီး အလြန္ဆင္းရဲမဲြေတခဲ့ၾကပါတယ္။

အခုဆုိ သူတုိ႔ ေျမၾကီးေအာက္မွာ ေရနံေတြထြက္ေတာ့ ခ်မ္းသာလာၾကတယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အာရပ္ေစာ္ဘြားေတြကလည္း သူတုိ႔တုိင္းရင္သားေတြ အဓြန္႔ရွည္စြာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနႏိုင္ေအာင္ ေရနံေတါကုိ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲထုတ္၊ ေရနံကရတဲ့ေငြေတြနဲ႔ လမ္းတံတားေတြ၊ တုိက္တာအိမ္ေတြေဆာက္၊ ႏိုင္ငံျခားခရီသြားလုပ္ငန္းေတြဖန္တီး၊ ေခတ္မီနည္းပညာသင္ေပးၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးေတာ့ သူတုိ႔ျပည္သူေတြရဲ႕ ေနာင္ေရးလည္း စိတ္ခ်ရတာေပါ့။ အလြန္မွ အေျမာ္အျမင္ရွိၾကပါတယ္။

တတိယအမ်ိဳးအစားျဖစ္တဲ့ အစားထုိးလုိ႔ရတဲ့သယံဇာတ (Renewable Resource) ဆုိတာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အထူးအေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ သစ္ေတာသစ္ပင္၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ၊ ေတာရိုင္းတိရစၧာန္ေတြ၊ ကၽြဲ၊ ႏြား၊ ၀က္၊ ဆိတ္၊ သုိးေတြ၊ ငါး၊ ပုဇြန္၊ ဂဏန္း၊ ခရု၊ ကမာ၊ ေရညိွ၊ ေရေမွာ္၊ လိပ္၊ လင္းပိုင္၊ မိေက်ာင္း၊ ေရ၀က္တဲ့ အစားထုိးလုိ႔ရတဲ့ သယံဇာတေတြပါပဲ။ အစားထုိးလုိ႔ရတာပဲဆုိၿပီး အရမ္းကာေရာ ထုတ္လုပ္သံုးစြဲေရာင္းခ်ရင္လဲ အေရအတြက္ေရာ အရည္အေသြးပါ ေလွ်ာ့ပါးလာၿပီး တခ်ိဳ႕ေသာ အပင္မ်ိဳး၊ အေကာင္မ်ိဳးေတြဆုိရင္ မ်ိဳးတံုးကုန္ၾကတယ္။ ဥပမာ - ကမၻာေျမေပၚမွာ က်ားမ်ိဳးစိတ္ေပါင္း (၈) မ်ိဳးရွိရာကေန အခုဆုိရင္ (၅)မ်ိဳးပဲက်န္ေတာ့တယ္။ က်န္ (၅) မ်ိဳးဟာလည္း မ်ိဳးတုံးေတာ့မယ့္အႏၱရာယ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဆရာတုိ႔ငယ္ငယ္က (၁၉၅၇-၅၈)ေလာက္က ျမန္မာျပည္မွာ က်ားအေကာင္ေရ (၃၀၀၀) ထက္မနည္းရွိရာကေန အခုဆုိ အေကာင္ေရ (၁၀၀)ေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊ ၾကံ႔မ်ိဳးေတြလည္း တံုးသေလာက္ရွိသြားၿပီး ေတာဆင္ရိုင္းေတြေတာင္ အခုဆုိ အေကာင္ ၄၀၀၀-၅၀၀၀ ပဲရိွေတာ့တယ္။ သစ္ေတာေတြလည္း စနစ္တက်ထုတ္ရင္ အထြက္ႏႈန္းေတြက်၊ ပမာဏ (Yield Capacity) ထက္ပုိထုတ္ရင္ အထြက္ႏႈန္းေတြက်။ တခ်ိဳ႕အဖုိးတန္သစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ သစ္ေမႊးတုိ႔ အေက်ာ္တုိ႔ဆုိရင္ သဘာ၀ေတာေတြထဲမွာ မရွိသေလာက္ရွားသြားၾကပါၿပီ။

ငါး၊ ပုဇြန္၊ ဂဏန္း၊ လိပ္၊ မိေက်ာင္း၊ ေရ၀က္၊ လင္းပိုင္၊ ေ၀လငါး၊ ငါးမန္း စတဲ့ ေရထြက္ပစၥည္းေတြဟာလည္း ထြက္ရွိႏုိင္မႈ အင္အားကုိတြက္ၿပီး ထုတ္ယူသံုးစဲြတတ္ပါမွ ၾကရွည္သံုးစဲြႏုိင္မွာပါ။ ဒီေရထြက္ သတၱ၀ါေတြဟာလဲ ကမ္းရိုးတန္းေဒသမွာရွိတဲ့ ဒီေရေတာ၊ ပင္လယ္ျမက္ခင္း၊ သႏၱာေက်ာက္တန္းစတဲ့ ေဂဟစနစ္ေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္မွီခုိေနရေတာ့ ေဂဟစနစ္တစ္ခုပ်က္စီးသြားရင္ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ေရသတၱ၀ါေတြ၊ ပင္လယ္ျမက္ခင္းေတြ၊ သႏၱာေက်ာက္တန္းေတြလည္း ပ်က္စီးျပဳန္းးတီးႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေရေတာေတြက ေၾကြက်တဲ သစ္ရြက္၊ သစ္သီးေတြဟာ ငါး၊ ပုဇြန္၊ ဂဏန္းေတြရဲ႕ အဟာရ၊ ၄င္းတို႔မွီခုိရာ၊ မိတ္လုိက္ရာ၊ ေပါက္ပြားရာေဒသျဖစ္လုိ႔ ဒီေရေတာေတြပ်က္ျပဳန္းသြားရင္ ေရထြက္ပစၥည္းေတြ ေလ်ာ့ပါးလာ၊ ရွားပါးလာတတ္ပါတယ္။ ဒီေရေတာေတြဟာ ေရသတၱ၀ါတုိ႔ရဲ႕ မွီခုိရာ၊ ေပါက္ပြားၾကီးထြားရာ ေဒသျဖစ္ရံုမကပါဘူး၊ ဒီကမ္းရိုးတန္းေဒသေတာ့ေတြဟာ ပင္လယ္လႈိင္း၊ ေလမုန္းတုိင္း၊ ဆူနာမိစတဲ့ သဘာ၀အႏၱရာယ္ေတြကုိလည္း အကာကြယ္ေပးျခင္း၊ ျမစ္ေခ်ာင္း ပင္လယ္ေဒသေတြအား ကမ္းျပိဳတုိက္စားျခင္းမျဖစ္ေစရန္ ထိန္းသိမ္းေပးျခင္း၊ ေလထုထဲေရထုမွ CO2 နဲ႔ အဆိပ္အေတာက္ အညစ္အေၾကးေတြကုိလည္း သန္႔ရွင္းေအာင္လုပ္ေပးျခင္း၊ ျမစ္မ်ားကႏံုးဖုိ႔တဲ့ ေျမေတြကုိလည္း စုစည္းထိန္းေပးျခင္းစတဲ့ ဂုဏ္သတၱိေတြရွိေတာ့ အစားထုိးလုိ႔ရတဲ့ သယံဇာတေတြကုိလည္း အေျမာ္အျမင္ရွိစြာနဲ႔ အဓြန္႔ရွည္စြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္ေၾကာင္း ေရးသားလုိက္ရပါတယ္။

ဦးအုန္း၊ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး (ျငိမ္း)
သစ္ေတာဦးစီးဌာန၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ။

(ေအာင္ပင္လယ္ လူမႈ၀န္းက်င္မဂၢဇင္း၊ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၀၀၇ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)